தபு சங்கர் கவிதைகள்.. 2

ஒரு தாய் தன்
குழந்தைக்குச்
சோறூட்டுகையில்
நிலவைக் காட்டுவது
மாதிரி காதல் எனக்கு
உன்னைக் காட்டியது
**********************************************

ஒரு
வண்ணத்துப்பூச்சி
உன்னைக் காட்டி
என்னிடம் கேட்கிறது
"ஏன் இந்தப் பூ
நகர்ந்துக்கொண்டே
இருக்கிறது?" என்று!

**********************************************


கண்ணாடித்
தொட்டியில் நான்
வளர்க்கும் மீன்கள்
உன் மீது புகார்
வாசிக்கின்றன 'அந்த ரெண்டு மீன்களுக்கு
மட்டும் ஏன்
அவ்வளவு அழகான
தொட்டி?' என்று.

**********************************************

நீயோ சூரிய
வெளிச்சம் முகத்தில்
படாமலிருக்க
புத்தகத்தால் உன்
முகத்தை மறைத்துக்
கொள்கிறாய்.
சூரியனோ
உன்னைப் பார்க்க
முடியாத கோபத்தில்
எல்லோரையும்
சுட்டெரித்துக்கொண்டிருக்கிறது.

**********************************************

பயணம் முடிந்ததும் நீ
வீசிவிட்டுப்போன
பயணச்சீட்டு
வீதியில் கிடந்து
புலம்பிக்
கொண்டிருக்கிறது
பயணம்
முடிந்துவிட்டதை
நினைத்து.

**********************************************

நீ யாருக்கோ செய்த
மௌன
அஞ்சலியைப்
பார்த்ததும் எனக்கும்
செத்துவிட
தோன்றியது.

**********************************************

அன்று நீ குடை
விரித்ததற்காகக்
கோபித்துக் கொண்டு நின்றுவிட்ட
மழையைப்
பார்த்தவனாகையால்
இன்று சற்றெண்டு
மழை நின்றால் நீ
எங்கோ குடை
விரிப்பதாகவே
நினைத்துக்கொள்கிறேன்

**********************************************

புவியின் ஈர்ப்பு
விசையில்
எப்போதாவது தவறி
விழுந்திருக்கிறேன்
உனது விழியின்
ஈர்ப்பு விசையில்
எப்போதும் தவறாமல் விழுந்துக்கொண்டிருக் கிறேன்.

**********************************************

உன்னை ஏன்
இப்படிக் காதலித்துக்
கொண்டிருக்கிறேன்
அடிக்கிற அம்மாவின் கால்களையே
கட்டிக்கொண்டு
அழுகிற குழந்தை மாதிரி

**********************************************

சிறுமியைப்போல்
கடல் அலையில் கால்
நனைத்து
விளையாடிக்கொண்டிருந்தாய்
கடலோ
கொந்தளித்துக்கொண்டிருந்தது

**********************************************